ഇപ്പോള്‍ തിയേറ്ററില്‍ തകര്‍ത്തോടുന്ന 'ഒരു ദോശ ഉണ്ടാക്കിയ കഥ' പോലെ അല്ല ഈ കഥ. നര്‍മത്തിന്റെയും ചതിയുടെയും നൊമ്പരത്തിന്റെയും ഒത്തു ചേരലിന്റെയും ഒരു മിശ്രണമാണ് ഈ കഥ. അമൃതയില്‍ MCAക്ക് പഠിക്കുന്ന കാലം. രണ്ടാമത്തെ സെമെസ്റ്റര്‍. ഞങ്ങള്‍ 6 മലയാളി പയ്യന്‍മാര്‍ ആദ്യ സെമെസ്റ്ററില്‍ തന്നെ ക്ലാസ്സിലെ തരുണീമണികളുമായി ചങ്ങാത്തം സ്ഥാപിച്ചിരുന്നു. അതില്‍ 8 പേര് അടങ്ങിയ ഒരു സംഘം ഉണ്ട്. അവരുമായിട്ടായിരുന്നു കൂടുതല്‍ ചങ്ങാത്തം. ആരുടെയെങ്കിലും ജന്മദിനം വന്നാല്‍ ഞങ്ങള്‍ ഏതെങ്കിലും ഒരു കാന്റീനില്‍ ഒരുമിച്ചു കൂടും. പിറന്നാള്‍ക്കാരന്‍ എല്ലാര്ക്കും ട്രീറ്റ്‌ തരും. ഞങ്ങള്‍ സമ്മാനം കൊടുക്കും. ഇത്തവണ 'കമലാക്ഷി' എന്നൊരു കുട്ടിയുടെ ആയിരുന്നു പിറന്നാള്‍. അതിന്റെ തലേ ദിവസം എന്ത് സമ്മാനം കൊടുക്കണം എന്ന് ആലോചിച്ചു ഒരു പിടിയും കിട്ടുന്നില്ല. കൂട്ടത്തില്‍ ഉള്ള ശങ്കരനും ഉണ്ണികൃഷ്ണനും പറഞ്ഞത് അവള്‍ക്കു ഇത്തിരി ഹുങ്ക് കൂടുതലാണ്. അതുകൊണ്ട് പറ്റിക്കാന്‍ എന്തെങ്കിലും ഗിഫ്റ്റ് കൊടുക്കാം എന്നാണ്. അന്ന് രാത്രി ഹോസ്റ്റല്‍ മെസ്സില്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് സ്പെഷ്യല്‍ ആയി കിട്ടിയത് ഫ്രൂട്ട് സലാഡ് ആയിരുന്നു. ശങ്കരന്റെയും ഉണ്ണികൃഷ്ണന്റെയും ബുദ്ധി ഉദിച്ചത് അപ്പോഴാണ്. ഒരു ചെറിയ പാത്രത്തില്‍ ഫ്രൂട്ട് സലാഡ് അവര്‍ ഹോസ്റ്റലില്‍ കൊണ്ട് വന്നു. ഒരു ചകിരിയും അവര്‍ സങ്കടിപ്പിച്ചു. ഇവര്‍ക്ക് താങ്ങും തണലുമായി മഞ്ജുനാഥനും ഹരിക്കുട്ടനും അബ്ധുള്ളകുട്ടിയും ഉണ്ടായിരുന്നു. കൂടെ പാതി മനസ്സോടെ ഈ പാവം ജിത്തുമോനും. ;). ഉണ്ണികൃഷ്ണന്റെ മുറിയില്‍ ഫ്രൂട്ട് സലാഡ് ചകിരിയില്‍ ഒഴിച്ച് രാത്രി മുഴുവനും വെച്ചു. ...
നാറാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ടും അവന്‍ എങ്ങനെ ഉറങ്ങിയോ ആവോ..നല്ല വണ്ടന്‍ ഉറുമ്പുകള്‍ അതില്‍ കേറി നിരങ്ങി.. അങ്ങനെ പിറന്നാള്‍ ദിവസം എല്ലാരും വിചാരിച്ച സമ്മാനം തയാര്‍ ആയി. എല്ലാര്ക്കും എന്തോ എങ്ങും ഇല്ലാത്ത ഒരു സന്തോഷം. എന്തോ മഹത്തായ ഒരു കാര്യം ചെയ്യാന്‍ പോകുന്ന പോലെ. അങ്ങനെ ആ സമ്മാനം ഞങ്ങള്‍ ഒരു വലിയ പെട്ടിയില്‍ പായ്ക്ക് ചെയ്തു. സാധാരണ ഞങ്ങള്‍ കൊടുക്കാറുള്ള ഗിഫ്റ്റ് പൊതിയെക്കാള്‍ വലുത്. ഞങ്ങള്‍ ഹോസ്റ്റലില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങി. എല്ലാര്ക്കും വലിയ ആഹ്ലാദം. മഞ്ജുനാഥന്റെ ക്യാമറ ഫോണില്‍ പുറപ്പെടല്‍ ഞങ്ങള്‍ വീഡിയോ എടുത്തു. ഓരോരുത്തരും മാറി മാറി ഷൂട്ട്‌ ചെയ്തു. പോകുന്ന വഴിക്ക് കാണുന്നവരൊക്കെ വിചാരിച്ചിട്ടുണ്ടാകും എല്ലാത്തിനും കാര്യമായി എന്തോ പറ്റിയട്ടുണ്ട് എന്ന്. സമ്മാനപ്പൊതി പിടിക്കാന്‍ എല്ലാര്ക്കും മടി ആയിരുന്നു. എന്റെ ഓര്മ ശരി ആണെങ്കില്‍ ഹരികുട്ടന്‍ ആയിരുന്നു അത് കൂടുതല്‍ നേരം പിടിച്ചത്.
അങ്ങനെ കാന്റീന്‍ എത്തി. അവിടെ എല്ലാരും കാത്തു നില്‍പ്പുണ്ടായിരുന്നു. ഇനി ബാക്കി ഉള്ളവരുടെ പേര് കൂടെ പറയട്ടെ. എന്റെ ലാബ്‌ മേറ്റ്സ് ആണ് കല്യാണികുട്ടിയും കാര്‍ത്യായിനിയും. പിറന്നാള്‍ ആഘോഷിക്കുന്ന കമലാക്ഷി കാര്‍ത്യായിനിയുടെ തൊട്ടടുത്താണ് ലാബില്‍ ഇരിക്കുന്നത്. ഗോമതിയും രുഗ്മിണീദേവിയും ഒരേ നാട്ടുകാരാണ്. പിന്നെ എന്റെ ജില്ലക്കാരായ അലമേലു , ആനന്ദപ്രിയ , അഖിലന്ടെശ്വരി ഇങ്ങനെ മൂന്ന് പേര് കൂടെ ഉണ്ട്. ഞങ്ങള്‍ കാന്റീനിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു. ഞങ്ങള്‍ കമലാക്ഷിയെ അഭിസംബോധന ചെയ്തു. പിന്നീടു സാധാരണ പോലെ കുശലം പറച്ചില്‍ ആരംഭിച്ചു. ഒന്നും അറിയാത്ത പോലെ. ഇതിനിടയില്‍ കമലാക്ഷി വന്നു ആര്‍ക്കൊക്കെ എന്തൊക്കെ കഴിക്കാന്‍ വേണം എന്ന് ചോദിച്ചിട്ട് ഓര്‍ഡര്‍ ചെയ്യാന്‍ പോയി. എന്റെ ഉള്ളില്‍ ഒരു നീറല്‍. ഇതൊക്കെ വേണമായിരുന്നോ ?
എല്ലാരും ദോശയാണ് കഴിച്ചത് എന്നാണ് എന്റെ ഓര്‍മ്മ. ശങ്കരനും ഉണ്ണികൃഷ്ണനും തീറ്റ പ്രിയന്മാര്‍ ആണ്. എന്ത് തിന്നാന്‍ കിട്ടിയാലും ചാടി പിടിച്ചു എടുത്തോളും. പിന്നെ രണ്ടും കൂടെ ഒരു അടികൂടല്‍. കമലാക്ഷിയുടെ പോക്കറ്റിലെ പൈസ മുടിപ്പിക്കണം എന്നാ വിചാരത്തോടെ അവര്‍ ഐസ്ക്രീം കൂടെ ഓര്‍ഡര്‍ ചെയ്യിപ്പിച്ചു. പാവം കമലാക്ഷി വല്ലതും അറിയുന്നുണ്ടോ.. എല്ലാം കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞു ഞങ്ങള്‍ സമ്മാനം കൊടുത്തു. ഫോട്ടോക്ക് പോസ് ചെയ്യാന്‍ എന്തായിരുന്നു എല്ലാത്തിന്റെയും തിടുക്കം. ചരിത്രം ആകാന്‍ പോകുന്ന സംഭവം അല്ലേ ;) സമ്മാനം കൊടുക്കുമ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ പറഞ്ഞിരുന്നു ഇവിടെ വെച്ചു തുറക്കരുത് എന്ന്. അപ്പോള്‍ അതും നാറും എല്ലാരും നാറും എന്ന് ഞങ്ങള്‍ക്ക് അറിയാമല്ലോ. എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് ഉള്ളില്‍ ഒരു കൊച്ചു ചിരിയോടെ ഞങ്ങള്‍ അവിടെ നിന്നും തിരിച്ചു.
തിരിച്ച് ഹോസ്റ്റലില്‍ വന്നപ്പോള്‍ പല കണക്കു കൂട്ടലുകള്‍ ആയിരുന്നു. അവര്‍ അത് എപ്പോള്‍ തുറക്കും. തുറന്നാല്‍ എന്ത് സംഭവിക്കും എന്നൊക്കെ. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ഞങ്ങളില്‍ ഉണ്ണികൃഷ്ണന്‍ കമലാക്ഷിയെ ഫോണ്‍ ചെയ്തു. ആദ്യം എടുത്തില്ല എന്നാണ് എന്റെ ഓര്മ. പിന്നെ കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു എടുത്തു. രുഗ്മിണീദേവി ഞങ്ങളെ ഫയര്‍ ചെയ്തു. പിന്നെ ഓരോരുത്തര്‍ മാറി മാറി ഞങ്ങളെ ഫോണില്‍ ആക്രമിച്ചു. കമലാക്ഷിക്ക് കാര്യമായി ഒന്നും പറയാന്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല . ആ ഒരു അവസ്ഥയില്‍ അവള്‍ പിന്നെ എന്താ ചെയ്യുക.. ഇനി ഞങ്ങളുമായി ചങ്ങാത്തം ഇല്ല എന്ന് പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തി.
പിറ്റേ ദിവസം ഞങ്ങള്‍ ക്ലാസ്സില്‍ എത്തി. മാപ്പ് പറയാനായി അവര്‍ വരുന്നത് കാത്തിരുന്നു. അവരില്‍ ചിലര്‍ വന്നു. ആരും ഞങ്ങളുടെ മുഖത്തോട്ട് നോക്കുന്നില്ല. പിന്നെ എങ്ങനെ സംസാരിക്കും. മുഖത്തോട്ടു നോക്കാതിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചിട്ടും അഖിലന്ടെശ്വരി സാധാരണ പോലെ ഒരു വളിച്ച ചിരിയുമായി കടന്നു പോയി. അലമേലുവിന്റെ മുഖം കടന്നല്ല് കുത്തിയ പോലെ ആയിരുന്നു. കാര്‍ത്യായിനി ഇങ്ങനെയാണ് പറഞ്ഞത് എന്ന് ഞാന്‍ ഊഹിക്കുന്നു "നിങ്ങള്‍ കാണിച്ചത്‌ ഒട്ടും ശരിയായില്ല". എന്റെ ഉള്ളില്‍ വീണ്ടും ഒരു നീറല്‍. അന്ന് ഉച്ചക്ക് ലാബ്‌ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവരോടു ആരോടും എന്ത് സംസാരിക്കണം എന്ന് എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു. ഞാന്‍ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. അവരും.
സംഭവം 1 -2 ദിവസങ്ങള്‍ കൊണ്ട് തന്നെ പരിഹരിച്ചു. എല്ലാരും ഒരുമിച്ചു ചെന്ന് അവരോടു സംസാരിച്ചു. അവരും തിരിച്ചു സംസാരിച്ചു. കമലാക്ഷിക്കും കൂട്ടര്‍ക്കും ഞങ്ങള്‍ എല്ലാരും ചേര്‍ന്ന് ട്രീറ്റ്‌ തരാം എന്ന് ഞങ്ങള്‍ സമ്മതിച്ചു. അന്ന് എല്ലാരും ഒത്തു ചേര്‍ന്ന് ഒരു പാട് സംസാരിച്ചു. കമലാക്ഷിക്ക് നല്ല ഒരു സമ്മാനം അമൃതയിലെ കടയില്‍ നിന്നും വാങ്ങി കൊടുത്തു. എല്ലാം ശുഭപര്യവസാനം. അതിനു ശേഷം എത്രയെത്ര പിറന്നാളുകള്‍ , എത്രയെത്ര ട്രീട്കള്‍ . ഒത്തിരി സന്തോഷത്തിന്റെയും സങ്കടങ്ങളുടെയും നാളുകള്‍ 3 വര്ഷം ഞങ്ങള്‍ക്ക് സമ്മാനിച്ചു. എല്ലാം ഇപ്പോള്‍ ആലോചിക്കുമ്പോള്‍ ഒരു വിരഹം അനുഭവപ്പെടുന്നു. ഓരോ പിറന്നാളുകള്‍ വരും തോറും കമലാക്ഷി ഫ്രൂട്ട് സലാടിന്റെ കാര്യം ഓര്‍ത്തു ഒന്ന് ഭീതിപെടുന്നുണ്ടായിരിക്കും. ഈ കഥ ഉണ്ടാക്കിയ ഞങ്ങള്‍ക്കോ ഒരു ചെറിയ പുഞ്ചിരിയും
നാറാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ടും അവന്‍ എങ്ങനെ ഉറങ്ങിയോ ആവോ..നല്ല വണ്ടന്‍ ഉറുമ്പുകള്‍ അതില്‍ കേറി നിരങ്ങി.. അങ്ങനെ പിറന്നാള്‍ ദിവസം എല്ലാരും വിചാരിച്ച സമ്മാനം തയാര്‍ ആയി. എല്ലാര്ക്കും എന്തോ എങ്ങും ഇല്ലാത്ത ഒരു സന്തോഷം. എന്തോ മഹത്തായ ഒരു കാര്യം ചെയ്യാന്‍ പോകുന്ന പോലെ. അങ്ങനെ ആ സമ്മാനം ഞങ്ങള്‍ ഒരു വലിയ പെട്ടിയില്‍ പായ്ക്ക് ചെയ്തു. സാധാരണ ഞങ്ങള്‍ കൊടുക്കാറുള്ള ഗിഫ്റ്റ് പൊതിയെക്കാള്‍ വലുത്. ഞങ്ങള്‍ ഹോസ്റ്റലില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങി. എല്ലാര്ക്കും വലിയ ആഹ്ലാദം. മഞ്ജുനാഥന്റെ ക്യാമറ ഫോണില്‍ പുറപ്പെടല്‍ ഞങ്ങള്‍ വീഡിയോ എടുത്തു. ഓരോരുത്തരും മാറി മാറി ഷൂട്ട്‌ ചെയ്തു. പോകുന്ന വഴിക്ക് കാണുന്നവരൊക്കെ വിചാരിച്ചിട്ടുണ്ടാകും എല്ലാത്തിനും കാര്യമായി എന്തോ പറ്റിയട്ടുണ്ട് എന്ന്. സമ്മാനപ്പൊതി പിടിക്കാന്‍ എല്ലാര്ക്കും മടി ആയിരുന്നു. എന്റെ ഓര്മ ശരി ആണെങ്കില്‍ ഹരികുട്ടന്‍ ആയിരുന്നു അത് കൂടുതല്‍ നേരം പിടിച്ചത്.
അങ്ങനെ കാന്റീന്‍ എത്തി. അവിടെ എല്ലാരും കാത്തു നില്‍പ്പുണ്ടായിരുന്നു. ഇനി ബാക്കി ഉള്ളവരുടെ പേര് കൂടെ പറയട്ടെ. എന്റെ ലാബ്‌ മേറ്റ്സ് ആണ് കല്യാണികുട്ടിയും കാര്‍ത്യായിനിയും. പിറന്നാള്‍ ആഘോഷിക്കുന്ന കമലാക്ഷി കാര്‍ത്യായിനിയുടെ തൊട്ടടുത്താണ് ലാബില്‍ ഇരിക്കുന്നത്. ഗോമതിയും രുഗ്മിണീദേവിയും ഒരേ നാട്ടുകാരാണ്. പിന്നെ എന്റെ ജില്ലക്കാരായ അലമേലു , ആനന്ദപ്രിയ , അഖിലന്ടെശ്വരി ഇങ്ങനെ മൂന്ന് പേര് കൂടെ ഉണ്ട്. ഞങ്ങള്‍ കാന്റീനിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു. ഞങ്ങള്‍ കമലാക്ഷിയെ അഭിസംബോധന ചെയ്തു. പിന്നീടു സാധാരണ പോലെ കുശലം പറച്ചില്‍ ആരംഭിച്ചു. ഒന്നും അറിയാത്ത പോലെ. ഇതിനിടയില്‍ കമലാക്ഷി വന്നു ആര്‍ക്കൊക്കെ എന്തൊക്കെ കഴിക്കാന്‍ വേണം എന്ന് ചോദിച്ചിട്ട് ഓര്‍ഡര്‍ ചെയ്യാന്‍ പോയി. എന്റെ ഉള്ളില്‍ ഒരു നീറല്‍. ഇതൊക്കെ വേണമായിരുന്നോ ?
എല്ലാരും ദോശയാണ് കഴിച്ചത് എന്നാണ് എന്റെ ഓര്‍മ്മ. ശങ്കരനും ഉണ്ണികൃഷ്ണനും തീറ്റ പ്രിയന്മാര്‍ ആണ്. എന്ത് തിന്നാന്‍ കിട്ടിയാലും ചാടി പിടിച്ചു എടുത്തോളും. പിന്നെ രണ്ടും കൂടെ ഒരു അടികൂടല്‍. കമലാക്ഷിയുടെ പോക്കറ്റിലെ പൈസ മുടിപ്പിക്കണം എന്നാ വിചാരത്തോടെ അവര്‍ ഐസ്ക്രീം കൂടെ ഓര്‍ഡര്‍ ചെയ്യിപ്പിച്ചു. പാവം കമലാക്ഷി വല്ലതും അറിയുന്നുണ്ടോ.. എല്ലാം കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞു ഞങ്ങള്‍ സമ്മാനം കൊടുത്തു. ഫോട്ടോക്ക് പോസ് ചെയ്യാന്‍ എന്തായിരുന്നു എല്ലാത്തിന്റെയും തിടുക്കം. ചരിത്രം ആകാന്‍ പോകുന്ന സംഭവം അല്ലേ ;) സമ്മാനം കൊടുക്കുമ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ പറഞ്ഞിരുന്നു ഇവിടെ വെച്ചു തുറക്കരുത് എന്ന്. അപ്പോള്‍ അതും നാറും എല്ലാരും നാറും എന്ന് ഞങ്ങള്‍ക്ക് അറിയാമല്ലോ. എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് ഉള്ളില്‍ ഒരു കൊച്ചു ചിരിയോടെ ഞങ്ങള്‍ അവിടെ നിന്നും തിരിച്ചു.
തിരിച്ച് ഹോസ്റ്റലില്‍ വന്നപ്പോള്‍ പല കണക്കു കൂട്ടലുകള്‍ ആയിരുന്നു. അവര്‍ അത് എപ്പോള്‍ തുറക്കും. തുറന്നാല്‍ എന്ത് സംഭവിക്കും എന്നൊക്കെ. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ഞങ്ങളില്‍ ഉണ്ണികൃഷ്ണന്‍ കമലാക്ഷിയെ ഫോണ്‍ ചെയ്തു. ആദ്യം എടുത്തില്ല എന്നാണ് എന്റെ ഓര്മ. പിന്നെ കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു എടുത്തു. രുഗ്മിണീദേവി ഞങ്ങളെ ഫയര്‍ ചെയ്തു. പിന്നെ ഓരോരുത്തര്‍ മാറി മാറി ഞങ്ങളെ ഫോണില്‍ ആക്രമിച്ചു. കമലാക്ഷിക്ക് കാര്യമായി ഒന്നും പറയാന്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല . ആ ഒരു അവസ്ഥയില്‍ അവള്‍ പിന്നെ എന്താ ചെയ്യുക.. ഇനി ഞങ്ങളുമായി ചങ്ങാത്തം ഇല്ല എന്ന് പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തി.
പിറ്റേ ദിവസം ഞങ്ങള്‍ ക്ലാസ്സില്‍ എത്തി. മാപ്പ് പറയാനായി അവര്‍ വരുന്നത് കാത്തിരുന്നു. അവരില്‍ ചിലര്‍ വന്നു. ആരും ഞങ്ങളുടെ മുഖത്തോട്ട് നോക്കുന്നില്ല. പിന്നെ എങ്ങനെ സംസാരിക്കും. മുഖത്തോട്ടു നോക്കാതിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചിട്ടും അഖിലന്ടെശ്വരി സാധാരണ പോലെ ഒരു വളിച്ച ചിരിയുമായി കടന്നു പോയി. അലമേലുവിന്റെ മുഖം കടന്നല്ല് കുത്തിയ പോലെ ആയിരുന്നു. കാര്‍ത്യായിനി ഇങ്ങനെയാണ് പറഞ്ഞത് എന്ന് ഞാന്‍ ഊഹിക്കുന്നു "നിങ്ങള്‍ കാണിച്ചത്‌ ഒട്ടും ശരിയായില്ല". എന്റെ ഉള്ളില്‍ വീണ്ടും ഒരു നീറല്‍. അന്ന് ഉച്ചക്ക് ലാബ്‌ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവരോടു ആരോടും എന്ത് സംസാരിക്കണം എന്ന് എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു. ഞാന്‍ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. അവരും.
സംഭവം 1 -2 ദിവസങ്ങള്‍ കൊണ്ട് തന്നെ പരിഹരിച്ചു. എല്ലാരും ഒരുമിച്ചു ചെന്ന് അവരോടു സംസാരിച്ചു. അവരും തിരിച്ചു സംസാരിച്ചു. കമലാക്ഷിക്കും കൂട്ടര്‍ക്കും ഞങ്ങള്‍ എല്ലാരും ചേര്‍ന്ന് ട്രീറ്റ്‌ തരാം എന്ന് ഞങ്ങള്‍ സമ്മതിച്ചു. അന്ന് എല്ലാരും ഒത്തു ചേര്‍ന്ന് ഒരു പാട് സംസാരിച്ചു. കമലാക്ഷിക്ക് നല്ല ഒരു സമ്മാനം അമൃതയിലെ കടയില്‍ നിന്നും വാങ്ങി കൊടുത്തു. എല്ലാം ശുഭപര്യവസാനം. അതിനു ശേഷം എത്രയെത്ര പിറന്നാളുകള്‍ , എത്രയെത്ര ട്രീട്കള്‍ . ഒത്തിരി സന്തോഷത്തിന്റെയും സങ്കടങ്ങളുടെയും നാളുകള്‍ 3 വര്ഷം ഞങ്ങള്‍ക്ക് സമ്മാനിച്ചു. എല്ലാം ഇപ്പോള്‍ ആലോചിക്കുമ്പോള്‍ ഒരു വിരഹം അനുഭവപ്പെടുന്നു. ഓരോ പിറന്നാളുകള്‍ വരും തോറും കമലാക്ഷി ഫ്രൂട്ട് സലാടിന്റെ കാര്യം ഓര്‍ത്തു ഒന്ന് ഭീതിപെടുന്നുണ്ടായിരിക്കും. ഈ കഥ ഉണ്ടാക്കിയ ഞങ്ങള്‍ക്കോ ഒരു ചെറിയ പുഞ്ചിരിയും
13 comments:
kollam mone...JITHU kasarunnu.......
Ennalum aaa KAMALAKSHI aaa name avalkku nannayicherunnu.Pakshe nee ninte peru mathram mattiyilla ...saramilla..
Continu ur work..
Anyway ROYALTY MARAKKANDA......
നന്ദി ദാമോദരാ...എന്റെ പേര് വായിക്കുന്ന എല്ലാര്ക്കും അറിയുന്നതല്ലേ.. അപ്പോള്‍ മാറ്റിയാല്‍ ശരിയാവില്ല എന്ന് തോന്നി..
nice one friend .. . its always great to remember those golden days..... thanks ... keep up the good work
@arun viswanath : Thanks for your comments. BTW How did you get the link to this blog ?
arun is my office mate.....
@ ദാമു: thats ok...സത്യം പറഞ്ഞാല്‍ ഈ "ROYALTY" എന്താണെന്നു എനിക്ക് മനസിലായില്ല...അതറിഞ്ഞാല്‍ അല്ലെ മറക്കണോ വേണ്ടയോ എന്ന് തീരുമാനിക്കാന്‍ പറ്റൂ ..
Kollam... nannayittund... Ippo orkkumbol okke nalla tamasha... and Oh ! i love ur naming system... especially "Gomathi" caught my eye !!! Pashu ennum pashu um aayi tanne bandhapettu kidakkum alle !!! Appanum ammayum kastappettu itta peru "nannakki" tannathinu nandi mone nandi...
@ ദേവി : നന്ദി സഹോദരി. പേര് മാറ്റിയതൊക്കെ എന്റെ ഒരു കഴിവല്ലേ ;) പിന്നെ ഇതിലെ കഥാപാത്രങ്ങള്‍ക്ക് വായിക്കുമ്പോള്‍ ഒരു ചമ്മല്‍ വേണ്ട എന്ന് വിചാരിച്ചു.. അതാ. :D
kalyani kutti thanne alle makane???ninte perukalum cluesum vachi njan oru puzzle solve cheyyukayayirunuu...anyways good one..nammude aa vcanteen treats okke innale kazhinja pole...pinne aa fruit salad photo systethil evideyo kidappundu...:)
Mr Renjith ninde kazhivu njan sammathikkunnu pakshe peru mattiyatu oru mathiri parupadi aayi poyi ... enne pole ullavarku, - ethu oru novelinte poleyanu thonunnathu b'cos characters onnum original name alla ennu vayikkumbole manasilakum pinne reality feel kittillallo.......... njan ente opinion paranju ennu mathram else is upto u..
@ രശ്മി : കല്യാണികുട്ടി തന്നെ...:)...പിന്നെ ആ ഫോട്ടോ നമുക്ക് ചില്ലിട്ടു വെക്കേണ്ടേ...?
അക്കരകുട്ടാ...തത്കാലം നീ നോവല്‍ വായിക്കുന്ന പോലെ വായിച്ചാല്‍ മതി. നിന്നെ പോലെയുള്ള കിരതാന്മാരെ വിശ്വസിക്കാന്‍ പറ്റില്ലല്ലോ
http://www.appooppanthaadi.com/
hi jithu kadhakal vaayichu ellam onninonnu mecham njan kodutha linkil varu jithuvinte kadhakalkku nalla prolsahanam labhikkum avide ....:-)
Post a Comment